Kilka słów o starości

Wielkimi krokami zbliża się koniec 2009 roku, a wraz z nim czas rachunku sumienia i podsumowania minionych dwunastu miesięcy.

Już niedługo obudzimy się starsi, mądrzejsi...

;)

O starości jako takiej większość z nas nie myśli, ale kto wie? Może zastanawiają się nad nią autorzy Waszych testów gimnazjalnych?

Starość może przybierać drapieżne, budzące wstręt i politowanie oblicze starego Harpagona.
Może budzić niekłamane współczucie. Pamiętacie historię staruszka, którego hiszpańska wojna domowa pozbawiła domu i zmusiła do tułaczki, a który zupełnie nie rozumiał, czym sobie na to zasłużył? Przecież tylko opiekował się swoimi zwierzętami...
Może wreszcie przypominać, że człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać, jeśli on sam tego nie zechce. Stary Santiago odnosi zwycięstwo nad swoimi słabościami, przypisywanym mu pechem, ludzkimi językami.

Motyw starości w poezji:

Anna Świrszczyńska, Spojrzenia

Młodzi chłopcy spojrzeli przechodząc

na starą kobietę

I w oka mgnieniu

rozdeptali ją jak robaka

spojrzeniami

Julian Tuwim, Staruszkowie

Patrzymy sobie na ulicę

Przez wpółrozwartą okiennicę.

W czółka całujem cudze dziatki

I podlewamy w oknach kwiatki.

Żyjemy sobie, jak Bóg zdarzy.

Zrywamy kartki z kalendarzy.

Małgorzata Hillar, Dziękuję Ci Panie

że dałeś mi

na stare lata

dar zdumiewania się

że kiedy dotykam drzewa

rosnącego pod moim oknem

nie mówię

no cóż to tylko pospolity kasztan

lecz szepczę w zachwycie

to cud

a gdy zbliża się do mnie

mała dziewczynka

nie stwierdzam

to przecież tylko zwyczajne dziecko

moja wnuczka

lecz myślę zdumiona

to cud

Pragnęłabym

abym patrząc w lustrze na siebie

starzejącą się kobietę

której tak często nie lubię

mogła powiedzieć z radością

to cud że jestem


I na koniec filmik, który zauroczył mnie swoim klimatem: